Στα μοναστήρια κάθε θρησκείας, οι μοναχοί επιδιώκουν να αποκολληθούν από τα εγκόσμια με στόχο να κυριαρχήσει το Πνεύμα πάνω στην ύλη. Αυτό για να γίνει δεν είναι απλό, είναι ένα πολυσύνθετο πράγμα, ακατόρθωτο για τους πολλούς. Είναι μία καθαρά πνευματική διαδικασία που αφορά τη σχέση μας με τον Δημιουργό. Ανέκαθεν σκοπός του ανθρωπίνου γένους ήταν να αναδείξει το πνευματικό του στοιχείο και να ξεφύγει από τα δίχτυα του αποπροσανατολισμού και της πλάνης, που απλώνονται πάνω στην γη. Αυτό είναι το τελικό σχέδιο. Όλα κάποια στιγμή να γίνουν πνεύμα. Μέσω των επιλογών, μέσω της πράξης και της δράσης εξαγνίζεις την υλική διαδικασία και αυτό που συμβαίνει εδώ, το κάνεις να μοιάζει με αυτό που υπάρχει πάνω. Να είναι κάτι αντίστοιχο, χωρίς αρνητικές επιρροές. Το συναντάς σε ορισμένα μοναστήρια. Αν σε αυτά υπάρχει υψηλή πνευματικότητα, βρίσκεις μια ευταξία, δεν υπάρχει κάτι που να πεις ότι είναι στραβό, πως αυτό δε μου αρέσει. Πέτυχαν την ύλη να την κάνουν να μοιάζει με το πνεύμα και επομένως να αναγάγουν την ύλη στο πνευματικό πεδίο. Αν όλοι εμείς καταφέρουμε να κάνουμε το ίδιο, μετά δεν θα υπάρχει χώρος να σταθεί ούτε η εγκληματικότητα, ούτε τα ναρκωτικά, ούτε οποιοδήποτε άλλο παράγωγο του αρνητικού. Αποκαθιστώντας αυτή την ισορροπία στον πλανήτη αισθανόμαστε ευτυχείς, γιατί η πραγματική ευτυχία είναι απόρροια της προσωπικής μας γαλήνης και ισορροπίας.
Από τον κύκλο μαθημάτων του Επικεφαλής της Ομάδας Κοινωνικής Εγρήγορσης (ΟΚΕ) Βασίλη Αναστασόπουλου
